Xan Guindán foi ao muiño

coa pelica na cabeza

esvaráronlle as chanquiñas

e caiu co cu na présa

Aí ven a lancha do mare

A miña é a de diante

Aí ven o meu mariñeiro

Ai ven o meu maleante

Alta vai a Lúa, madre,

alta vai qu’eu ben a vin.

Máis alta vai a fertuna

que Deus garda para min.

As mozas de trás do monte

din que non beben o viño

e debaixo do mantelo

levan o xerro escondido