Cantai nenas, cantai nenas,

e deixai falar á xente,

qu'os tempos do amor se van,

non vos ha de durar sempre.

O cantar e o beilar

non é vergoña ningunha

vergoña é marmurar

da vida de cada unha

O cinto da tua blusa

xa se non usa color café

non quero a tua riqueza

quero a pobreza do meu Xosé

Eu cantos xa sei un cento

e máis unha sepitiña

e se m'apurades moito

desátoll'a baraciña.