Non te namores, meniña

co mariñeiro do mar,

arma a vela, e arma a vela

e vai cara ao seu lughar

Miña nai o pote ferve

e a da verdura non vén

Ela como é tan bonita

Algún enrediño ten

Os mociños que hai aghora

E mai-los que aghora vén

Pegha-ll'a rábia no corpo

Porque lle a barba non vén

Manüel, Manüeliño

por ti doi-m'o corazón

que dormes con catro cabras

metidas na habitación