Para Carballo vou rindo,

para Verdillo cantando,

par' a parroquia de Bértoa,

vou como a troita nadando.

Eu pedinlle a unha nena

ela non mo quixo dar

Eu pedinllo, ela deumo

e non hai máis que falar

Segha miña fouce segha

por iste panciño raro,

ándoche ghañando a vida

cómprem'andar con cuidado.

Tropecei, caín na lama

e logho m'alevantei

sacudín o meu capote

conforme estaba, quedei