Piquiniña, piquiniña,

como a agulla de bordar

se nacestes un pró outro

que ll'habedes d'esperar.

Chamácheme turbisquiña

herba que o gado non come,

vale máis ser turbisquiña

ca muller de rüin home.

Á señora desta casa

Dios nola deixe vivir,

que pró ano se Dios quer

á porta ll'habemos vir.

Ll'esas túas maos son "blancas",

ll'eses teus dedos de "anillos",

son os que me fan andare

de noite polos camiños

Nin as miñas maos son "blancas"

nin os meus dedos tran anillos

nin son os que che fan andar

de noite polos camiños.

Manoel foi á bodega

Traía a xerra do viño,

"Tropezouse" cunha pedra

E "caeuse" no camiño.

Manoel, Manoeliño,

Manoel corre de présa,

empatoulle a camisa

e Manoel foi de cabeza.

Moza qu'estás na ventana

ca punta do pano fóra

bota a cabeza tamén

qu'o pano non me namora.

Á túa porta meniña

quen porfía mata a caza

ou nunha hora ou na outra

heiche de cair en gracia.

O cura de Vigo é xastre,

e o de Marín mariñeiro,

e o d'Orense afiador,

e o de Vilar Cerralleiro.

Fuches miña, fuches miña,

e aghora véñote ver

e quéroche perghuntar

si o queres volver ser.

Chéghat'ela, chéghat'ela

Chéghat'ela e dalle un bico

se non fora por vergonza

xa lle tiña dado cinco.

Séntat'eiquí queridiña

tu nunha pedra ll'eu noutra

axudarasme a lavar

este cestiño de roupa.

Fun buscar o ben che quero

ao arenal de Sevilla,

fun buscar o ben che quero,

trouxen o ben che quería.

Manoel, Manoeliño,

Manoel feito de cera,

quen me dera se-lo lume

pra que Manoel derretera

Lughariño de Freás

de lonxe parece vila

se non foran os penedos

que ten ao lado de riba.

eu pola montaña, tu pola cociña

has casar comigho, miña Marouxiña.

Eu pola ventana, tu polo balcón,

has casar comigho, que queiras que non.

Non te cases na montaña,

que ch'é terra moi fría,

cásate no baixo d'Esgos

se queres ter fantesías.

Miña cuñadiña nova,

meu irmao éche pequeno,

como queres que che medre,

dáll'o almorzo cedo.

Toca o pandeiro María

e penícallo Manuela,

no camiño me dixeron

qu'eras a flor da canela.

E o "casarse" con un vello

non sei que ghusto lle topan

pola noite "dice", Ai-e!

pola mañá "dice", Opa!

Corta rente, corta rente,

corta por baixo da mao,

corta rente, corta rente,

mociña de San Cibrao.

Moza qu'estás na ventana

mirando pra quen pasa

se tes ollos de cadela

vente comigho de caza

Si queres qu'a i-auga corra

tíralle o terrón á presa

nunca fun nin quero ser

plato de segunda mesa.

Piquiniña, piquiniña,

como a agulla de coser

se nacestes un pró outro

que ll'habedes de faguer.

Arredondáchem' a saia

arredondáchem'o mandil,

arredondáchem'a saia

barriga de tamboril.

Baila María, baila,

baila con ela

se ti non tes refaixo

préstacho ela,

baila Manoeliño, baila con ela.

Cantai nenas, cantai nenas,

e deixai falar á xente,

qu'os tempos do amor se van,

non vos ha de durar sempre.

Manoel, Manoeliño

Manoel da rúa alta,

moito te queren as mozas

porque lles tóca-la ghaita.

Alghún dia or meus amores

o meu reghalo era velos

aghora en tanto me dá

ghanalos coma perdelos.

I-esta noite hei d'ir á rúa

qu'onte á noite non fun èla

i-esta noite hei d'ir á rúa

ao lugar da Paradela

Eu cantos xa sei un cento

e máis unha sepitiña

e se m'apurades moito

desátoll'a baraciña.

Viva o río, viva o río,

viva o río do Riós,

viva o río, viva o río

que do Riós somos nós.

Ao carballo caill'a folla,

i-ao castiñeiro a castaña,

i-aor mociños que hai agora,

caille-lo coiro, qu'anda a raña.

Anque che "sea" a vasoira,

o chao non cho hei de varrer,

que se tu m'"olvidaches"

outros che m'han de querer.

A pandeira é de cobre,

e as ferriñas de metal,

as mociñas qui a tocan

son da Tolda natural.

Adio-las mozas de Vila

prendas do meu corazón

qu'hanvos vir ao fiadeiro

noite si e noite non.

Algún día algo, algo,

i-agora algo, alguiño,

xa non me queren as mozas,

porqu'estou acabadiño.

O meu amor olvidoume

pensando que eu que choraba,

nunca chorei por amores,

era aghora o que me faltaba.

Chanto qu'estás no canizo,

bot'as castañas abaixo,

se non che teño mandil

ampárochas no refaixo.

Baixa abaixo Castelaus

que Porqueira xa beixou

Faramiñás leva a rama

porque sempre a levou.

O cura de Vigo é xastre,

e o de Marín mariñeiro,

e o d'Orense afiador,

e o de Vilar Cerralleiro.

Cantan os ghalos ao día,

meu amor írghete e vaite,

Como m'hei d'ir quiridiña?

Como m'hei d'ir e deixarte?.

Seica se levaba a auga,

seica da auga se leva,

ar mociñas de Melón

cantan que firen a terra.

Indo de cara a Berermo

Tódolos aires me levan,

Indo de car'autro lado

Nin aires nin cousa "buena"

Feira Nova, Feira Nova,

feira de perde-lo tempo

onde se venden os homes

a tres ichavos o cento.

Eu a Lobeira non vou

ca se non párome moito

unha faliña tras outra

falar d'amor prende moito.

Xan Guindán foi á feira,

foi a feira das culleres,

si mo vedes por aí

tiraimo d'entr'as mulleres.

Pasei pola túa porta

mireite polo cerrollo

e a parva da túa nai

meteume un chusco no ollo.

As tellas do teu tellado

botan auga sin chover

i-eu ben sei onde dixeches

que non me podías ver.

Que ben ch'está a ghurriña

reghaliño dos meus ollos,

que ben ch'esta a ghurriña

non che ll'está así a todos.

Esta vai por despedida,

esta vai por carricoche,

esta vai por despedida,

"hasta mañana a las doce".

Alto Couso, alto Couso,

Xusticia nas Guimarás,

as Carballás, as da Touza,

bruxas as d'Armeirá.

Segha miña fouce segha,

Segha por baixo de mao,

Ándoche ghañando a vida,

Mociñar de San Cibrao

Heiche de comprar un manto,

heiche de comprar un velo,

pero non quero que durmas

na miña cama de ferro.

O almorzo cedo, cedo,

o xantar cedo, cediño,

a merenda con coidado

e a cea con coidadiño.

A muller de Xan Guindán

e máis outra qu'elí había

tiraron co Xan Guindán

ó medio da romería.

Moi boas noites señores,

Xa se me apaga o candil,

Xa se me pechan os ollos

Coas ghanas de durmir.

Indo de cara a Berermo

carabeles encarnados

indo de car'autro lado

todo silvas nos valados.

Para cantar e bailar,

miniña Dios te criou,

para rezar un rosario

outra nena che ganou.

Na aldeíña de Paredes

Teño quen me queira benhe

teño tíos, teño primos,

teño o meu amor taménhe

Heime de casar ist'ano,

anque sea cun rapaz,

que gaste sombreiro gacho

con perillón por detrás.

O que non canta nin baila

que vén facer ao fiadeiro

hámolo* pór de espantallo

no alto dun castiñeiro.

Chamácheme cadeliña,

e eu non mordín a ninghén

e se ladro á túa porta

é porque che quero ben.

Casadiña de tres días,

mandou traballar ao home,

traballa home, traballa!

quen non cho ten, non cho come

Cantai e bailai, miniñas,

e que cale o mundo todo

qu'os qu'están na borralleira

Están queíndo co sono.

E estou pra pasa-lo río,

e estou pra non o pasar,

e estou pra tomar amores,

e estou pra non os tomar.

Arre burro desta porta!

qu'eiquí non se che dá cebada,

ón burro coma tu,

calquera lle pon albarda.

Maruxiña dam'un bico

heiche de dar un abrazo,

non quero bicos dos homes

Que me saben ao tabaco.

Ar mociñar de Parada

non saben fiar o liño

ándanche de porta en porta

que llo fíen delghadiño.

Ben te vin entrar na misa,

ben te vin arrodillar-e

e por culpa de te ver-e

non me poiden presinar-e

Pensas que porqu'es moi rico

que xa me tiñas na mao,

moitas serdas ten un porco

e mais non sai de marrao.

Chamáchesme moreniña

á vista de tanta xente

e aghora vaime quedare

moreniña para sempre

Quen me dera dar una ai-e!

e atrás do aie un suspiro,

quen me dera te-lo corpo,

onde teño o meu sentido.

Se pasades por Paredes

pola beiriña do adro,

rézaille un Ave María

para a virxe do Rosario

Eí vos vai a despedida,

eí vos vai a derradeira,

acabouse o chiculate

rompeu a chiculateira.

Segha miña fouce segha

por iste panciño raro,

ándoche ghañando a vida

cómprem'andar con cuidado.

Cacharreiros non chos quero

porqu'andan na cacharrada

tódolor cacharreiriños

teñen a muller torrada

I-as meniñas de Nodaiga

son poucas e mal honradas,

veu unha nube da feira

deixou a todas preñadas.

Aghora que veu a noite,

veu a miña reghalía,

veu a tristura do amo

porque s'acabou o día.

De Portugal me mandaron

un plato de rico mollo,

o corazón dunha pulga

e o rabo dun piollo.

Eu non sei que pode haber

que non nos deixan entrar,

ou hai broncas nesta casa,

ou non nos teñen que dar.

Niñodaguia, Niñodaguia

se non foras tan mollado

habiámoslle pór no medio

un carabel encarnado.

Hei d'ir á túa seitura,

Ai! hei d'ir á túa seghada,

hei d'ir á túa seitura

qu'a miña vai acabada.

Marmurai marmuradoras

marmurai sempre de min

qu'eu nunca fun marmurada

mais ca da xente ruín.

Cantai nenas, cantai nenas,

cantai nenas, cantai todas,

unhas porque non queredes,

outras porque son señoras.

Unha volta polo medio,

outra polo d'arredore,

qu'así fai o que ben baila

qu'así fai o bailador-e.

Mándanme toca-la jota

i-eu a jota non a sei-e

Pra quen lle guste e quen baile

eu a jota tocarei-e

Aparta loureiro verde,

Deixa clarea-la lúa

se non vexo os meus amores

non vexo cousa ninghunha

A miña sogra é unha "zorra"

heina de facer rabear-e

nin me ll'hei casar coa filla

nin lla hei de deixar casar-e

Carballeira de San Xusto,

carballeiriña enramada,

naquela carballeiriña

perdín a miña navalla.

As estrelas ll'o luceiro

Tuveron unha porfía,

as estrelas qu'era noite

ll' o luceiro qu'era día.

Para Carballo vou rindo,

para Verdillo cantando,

par' a parroquia de Bértoa,

vou como a troita nadando.

Arrurrú,

a tranca no cu

morreu teu pai

non morras tu.

Debaixo da oliveira

non se pode namorar

ten a folla miudiña

deixa pasa-lo luar

Esta noite e maila outra

e maila outra pasada

abanei unha pereira

que nunca fora abanada

Eu non sei que pode haber

nesta casa tanto fume,

é a señora da casa

qu'está ca cazola ao lume.

Se tu me quixeras ben

Como ch'eu quero a ti-e

Farías do lonxe preto

Viríasme ver eiquí-e

Aghora que veu a noite

Xa vén a nosa aleghría,

tristura pró noso amo,

que se ll'acabou o día.

Cabalo, meu cabaliño,

eu non sei que pode ser,

cando che dou a cebada

tu pídesme de beber.

Debaixo do lavadoiro

cae a auga e medra a herba

ar mociñar deste "pueblo"

mandámolas ir á merda.

O cantar do arrieiro

éche un cantar que namora,

cántano no chao da Limia

resoa na Feira Nova.

Arrimeim'on pino verde

A ver si me consolaba,

o pino com'era verde

ó me ver chorar, choraba

Para Carballo vou rindo,

para Verdillo cantando,

Par' a parroquia de Bértoa,

Vou como a troita nadando

A muller que capa os homes

vive nos campos de Noia

fuxí homes, fuxí homes

velaí vén a capadora

Fan as papas na culler

Vén o ghato por detrás

Arrabuña o rapaz

Arrorró, meu neno ro.

E despois de que comamos

cantaremos con máis ghracia,

porqu' os chourizos e o viño

limpan mui ben a gharghanta.

Ar mociñar de Parada

"dicen" que non beben viño,

e debaixo do mantelo

levan o xarro escondido.