Chamácheme turbisquiña

herba que o gado non come,

vale máis ser turbisquiña

ca muller de rüin home.

Piquiniña, piquiniña,

como a agulla de bordar

se nacestes un pró outro

que ll'habedes d'esperar.

Nin as miñas maos son "blancas"

nin os meus dedos tran anillos

nin son os que che fan andar

de noite polos camiños.

Á túa porta meniña

quen porfía mata a caza

ou nunha hora ou na outra

heiche de cair en gracia.

Á señora desta casa

Dios nola deixe vivir,

que pró ano se Dios quer

á porta ll'habemos vir.

Manoel foi á bodega

Traía a xerra do viño,

"Tropezouse" cunha pedra

E "caeuse" no camiño.

Ll'esas túas maos son "blancas",

ll'eses teus dedos de "anillos",

son os que me fan andare

de noite polos camiños

Moza qu'estás na ventana

ca punta do pano fóra

bota a cabeza tamén

qu'o pano non me namora.

O cura de Vigo é xastre,

e o de Marín mariñeiro,

e o d'Orense afiador,

e o de Vilar Cerralleiro.

Manoel, Manoeliño,

Manoel feito de cera,

quen me dera se-lo lume

pra que Manoel derretera

Manoel, Manoeliño,

Manoel corre de présa,

empatoulle a camisa

e Manoel foi de cabeza.

Lughariño de Freás

de lonxe parece vila

se non foran os penedos

que ten ao lado de riba.

Chéghat'ela, chéghat'ela

Chéghat'ela e dalle un bico

se non fora por vergonza

xa lle tiña dado cinco.

Fuches miña, fuches miña,

e aghora véñote ver

e quéroche perghuntar

si o queres volver ser.

eu pola montaña, tu pola cociña

has casar comigho, miña Marouxiña.

Eu pola ventana, tu polo balcón,

has casar comigho, que queiras que non.

Piquiniña, piquiniña,

como a agulla de coser

se nacestes un pró outro

que ll'habedes de faguer.

Séntat'eiquí queridiña

tu nunha pedra ll'eu noutra

axudarasme a lavar

este cestiño de roupa.

Non te cases na montaña,

que ch'é terra moi fría,

cásate no baixo d'Esgos

se queres ter fantesías.

E o "casarse" con un vello

non sei que ghusto lle topan

pola noite "dice", Ai-e!

pola mañá "dice", Opa!

Alghún dia or meus amores

o meu reghalo era velos

aghora en tanto me dá

ghanalos coma perdelos.

Adio-las mozas de Vila

prendas do meu corazón

qu'hanvos vir ao fiadeiro

noite si e noite non.

I-esta noite hei d'ir á rúa

qu'onte á noite non fun èla

i-esta noite hei d'ir á rúa

ao lugar da Paradela

Moza qu'estás na ventana

mirando pra quen pasa

se tes ollos de cadela

vente comigho de caza

Si queres qu'a i-auga corra

tíralle o terrón á presa

nunca fun nin quero ser

plato de segunda mesa.

Arredondáchem' a saia

arredondáchem'o mandil,

arredondáchem'a saia

barriga de tamboril.

Miña cuñadiña nova,

meu irmao éche pequeno,

como queres que che medre,

dáll'o almorzo cedo.

Fun buscar o ben che quero

ao arenal de Sevilla,

fun buscar o ben che quero,

trouxen o ben che quería.

Corta rente, corta rente,

corta por baixo da mao,

corta rente, corta rente,

mociña de San Cibrao.

Cantai nenas, cantai nenas,

e deixai falar á xente,

qu'os tempos do amor se van,

non vos ha de durar sempre.

Baila María, baila,

baila con ela

se ti non tes refaixo

préstacho ela,

baila Manoeliño, baila con ela.

Manoel, Manoeliño

Manoel da rúa alta,

moito te queren as mozas

porque lles tóca-la ghaita.

Anque che "sea" a vasoira,

o chao non cho hei de varrer,

que se tu m'"olvidaches"

outros che m'han de querer.

Baixa abaixo Castelaus

que Porqueira xa beixou

Faramiñás leva a rama

porque sempre a levou.

Chanto qu'estás no canizo,

bot'as castañas abaixo,

se non che teño mandil

ampárochas no refaixo.

O meu amor olvidoume

pensando que eu que choraba,

nunca chorei por amores,

era aghora o que me faltaba.

Viva o río, viva o río,

viva o río do Riós,

viva o río, viva o río

que do Riós somos nós.

Ao carballo caill'a folla,

i-ao castiñeiro a castaña,

i-aor mociños que hai agora,

caille-lo coiro, qu'anda a raña.

Algún día algo, algo,

i-agora algo, alguiño,

xa non me queren as mozas,

porqu'estou acabadiño.

Toca o pandeiro María

e penícallo Manuela,

no camiño me dixeron

qu'eras a flor da canela.

Eu cantos xa sei un cento

e máis unha sepitiña

e se m'apurades moito

desátoll'a baraciña.

A pandeira é de cobre,

e as ferriñas de metal,

as mociñas qui a tocan

son da Tolda natural.

Cantan os ghalos ao día,

meu amor írghete e vaite,

Como m'hei d'ir quiridiña?

Como m'hei d'ir e deixarte?.

O cura de Vigo é xastre,

e o de Marín mariñeiro,

e o d'Orense afiador,

e o de Vilar Cerralleiro.

Alto Couso, alto Couso,

Xusticia nas Guimarás,

as Carballás, as da Touza,

bruxas as d'Armeirá.

Eu a Lobeira non vou

ca se non párome moito

unha faliña tras outra

falar d'amor prende moito.

Seica se levaba a auga,

seica da auga se leva,

ar mociñas de Melón

cantan que firen a terra.

Indo de cara a Berermo

Tódolos aires me levan,

Indo de car'autro lado

Nin aires nin cousa "buena"

As tellas do teu tellado

botan auga sin chover

i-eu ben sei onde dixeches

que non me podías ver.

Feira Nova, Feira Nova,

feira de perde-lo tempo

onde se venden os homes

a tres ichavos o cento.

A muller de Xan Guindán

e máis outra qu'elí había

tiraron co Xan Guindán

ó medio da romería.

Heiche de comprar un manto,

heiche de comprar un velo,

pero non quero que durmas

na miña cama de ferro.

Para cantar e bailar,

miniña Dios te criou,

para rezar un rosario

outra nena che ganou.

Indo de cara a Berermo

carabeles encarnados

indo de car'autro lado

todo silvas nos valados.

O que non canta nin baila

que vén facer ao fiadeiro

hámolo* pór de espantallo

no alto dun castiñeiro.

Xan Guindán foi á feira,

foi a feira das culleres,

si mo vedes por aí

tiraimo d'entr'as mulleres.

Moi boas noites señores,

Xa se me apaga o candil,

Xa se me pechan os ollos

Coas ghanas de durmir.

E estou pra pasa-lo río,

e estou pra non o pasar,

e estou pra tomar amores,

e estou pra non os tomar.

Cantai e bailai, miniñas,

e que cale o mundo todo

qu'os qu'están na borralleira

Están queíndo co sono.

Chamácheme cadeliña,

e eu non mordín a ninghén

e se ladro á túa porta

é porque che quero ben.

Pasei pola túa porta

mireite polo cerrollo

e a parva da túa nai

meteume un chusco no ollo.

Heime de casar ist'ano,

anque sea cun rapaz,

que gaste sombreiro gacho

con perillón por detrás.

O almorzo cedo, cedo,

o xantar cedo, cediño,

a merenda con coidado

e a cea con coidadiño.

Na aldeíña de Paredes

Teño quen me queira benhe

teño tíos, teño primos,

teño o meu amor taménhe

Esta vai por despedida,

esta vai por carricoche,

esta vai por despedida,

"hasta mañana a las doce".

Que ben ch'está a ghurriña

reghaliño dos meus ollos,

que ben ch'esta a ghurriña

non che ll'está así a todos.

Segha miña fouce segha,

Segha por baixo de mao,

Ándoche ghañando a vida,

Mociñar de San Cibrao

Ar mociñar de Parada

non saben fiar o liño

ándanche de porta en porta

que llo fíen delghadiño.

Arre burro desta porta!

qu'eiquí non se che dá cebada,

ón burro coma tu,

calquera lle pon albarda.

Quen me dera dar una ai-e!

e atrás do aie un suspiro,

quen me dera te-lo corpo,

onde teño o meu sentido.

Chamáchesme moreniña

á vista de tanta xente

e aghora vaime quedare

moreniña para sempre

Pensas que porqu'es moi rico

que xa me tiñas na mao,

moitas serdas ten un porco

e mais non sai de marrao.

Niñodaguia, Niñodaguia

se non foras tan mollado

habiámoslle pór no medio

un carabel encarnado.

Casadiña de tres días,

mandou traballar ao home,

traballa home, traballa!

quen non cho ten, non cho come

Ben te vin entrar na misa,

ben te vin arrodillar-e

e por culpa de te ver-e

non me poiden presinar-e

Mándanme toca-la jota

i-eu a jota non a sei-e

Pra quen lle guste e quen baile

eu a jota tocarei-e

De Portugal me mandaron

un plato de rico mollo,

o corazón dunha pulga

e o rabo dun piollo.

Aghora que veu a noite,

veu a miña reghalía,

veu a tristura do amo

porque s'acabou o día.

Segha miña fouce segha

por iste panciño raro,

ándoche ghañando a vida

cómprem'andar con cuidado.

Maruxiña dam'un bico

heiche de dar un abrazo,

non quero bicos dos homes

Que me saben ao tabaco.

I-as meniñas de Nodaiga

son poucas e mal honradas,

veu unha nube da feira

deixou a todas preñadas.

Se pasades por Paredes

pola beiriña do adro,

rézaille un Ave María

para a virxe do Rosario

A miña sogra é unha "zorra"

heina de facer rabear-e

nin me ll'hei casar coa filla

nin lla hei de deixar casar-e

Eí vos vai a despedida,

eí vos vai a derradeira,

acabouse o chiculate

rompeu a chiculateira.

Eu non sei que pode haber

que non nos deixan entrar,

ou hai broncas nesta casa,

ou non nos teñen que dar.

Hei d'ir á túa seitura,

Ai! hei d'ir á túa seghada,

hei d'ir á túa seitura

qu'a miña vai acabada.

Cacharreiros non chos quero

porqu'andan na cacharrada

tódolor cacharreiriños

teñen a muller torrada

Marmurai marmuradoras

marmurai sempre de min

qu'eu nunca fun marmurada

mais ca da xente ruín.

Cantai nenas, cantai nenas,

cantai nenas, cantai todas,

unhas porque non queredes,

outras porque son señoras.

Carballeira de San Xusto,

carballeiriña enramada,

naquela carballeiriña

perdín a miña navalla.

Unha volta polo medio,

outra polo d'arredore,

qu'así fai o que ben baila

qu'así fai o bailador-e.

As estrelas ll'o luceiro

Tuveron unha porfía,

as estrelas qu'era noite

ll' o luceiro qu'era día.

Aparta loureiro verde,

Deixa clarea-la lúa

se non vexo os meus amores

non vexo cousa ninghunha

Arrurrú,

a tranca no cu

morreu teu pai

non morras tu.

Para Carballo vou rindo,

para Verdillo cantando,

par' a parroquia de Bértoa,

vou como a troita nadando.

Debaixo da oliveira

non se pode namorar

ten a folla miudiña

deixa pasa-lo luar

Esta noite e maila outra

e maila outra pasada

abanei unha pereira

que nunca fora abanada

Aghora que veu a noite

Xa vén a nosa aleghría,

tristura pró noso amo,

que se ll'acabou o día.

Eu non sei que pode haber

nesta casa tanto fume,

é a señora da casa

qu'está ca cazola ao lume.

Debaixo do lavadoiro

cae a auga e medra a herba

ar mociñar deste "pueblo"

mandámolas ir á merda.

O cantar do arrieiro

éche un cantar que namora,

cántano no chao da Limia

resoa na Feira Nova.

Arrimeim'on pino verde

A ver si me consolaba,

o pino com'era verde

ó me ver chorar, choraba

Cabalo, meu cabaliño,

eu non sei que pode ser,

cando che dou a cebada

tu pídesme de beber.

Se tu me quixeras ben

Como ch'eu quero a ti-e

Farías do lonxe preto

Viríasme ver eiquí-e

Para Carballo vou rindo,

para Verdillo cantando,

Par' a parroquia de Bértoa,

Vou como a troita nadando

A muller que capa os homes

vive nos campos de Noia

fuxí homes, fuxí homes

velaí vén a capadora

Fan as papas na culler

Vén o ghato por detrás

Arrabuña o rapaz

Arrorró, meu neno ro.

E despois de que comamos

cantaremos con máis ghracia,

porqu' os chourizos e o viño

limpan mui ben a gharghanta.

Ar mociñar de Parada

"dicen" que non beben viño,

e debaixo do mantelo

levan o xarro escondido.