Quen te viu, quen te verá,

mazanciña colorada,

quen te viu, quen te verá,

non che puiden ve-la cara

O cregho vendiu, vendiu

o que non ten que vender:

vendiu o rabo da burra

por non lle dar de comer

Miña nai e mai-la tua

quedan no rio berrando

por culpa dunha ghaliña

que ten amores co ghalo

Unha pera, duas peras

non daba máis a pereira

unha era para o xastre

e outra para a costureira

Dá-me da pera que comes,

da mazán, un bocadiño,

da tua boca, unha fala

do corazón, un cariño

Pos o sombreiro de lado

porque és fillo de rico,

pode-lo poñer ò d'reito

que eu de ti non necesito

Anubía e anubía

e anque anubia non chove

o meu amor está malo

e anque está malo non morre

Costureiriña bonita,

dá-m'unha aghulla de prata,

para sacar esta espiña

do corazón, que me mata

As de Malpica son pescas,

as de Buño son oleiras,

as de Carballo, modistas

e en Silván son costureiras

Costureira non a quero

Tecelana xa ma dan

Teñen as pernas tolleitas

De estar a carón do chan

Catro con cinco fan nove

son palabras en latín

di-me con quen t’adevirtes

cando saes d’onda min