Atoparonse: 478 resultados
A raposa anda descalza
Porque non ten que calzar
Calzaba unhas zapatillas*
Se llas deixaran roubar
Xa vou dá-la despedida
Non vo-la quixera dar
Que se van as camaradas
Non me queren aghardar
Aí ven a lancha do mare
A miña é a de diante
Aí ven o meu mariñeiro
Ai ven o meu maleante
Fun morena, fun morena
Son morena, so-no tanto
Tamen o trigho é moreno
E fai o molete branco
Para facer unha festa
Face-la debidamente
As mozas de San Vicente
Teño pulgas na camisa
Na saia teño piollos
Como teño tanto gando
Ós viciños cán-ll'os ollos
Costureira non a quero
Tecelana xa ma dan
Teñen as pernas tolleitas
De estar a carón do chan
Sei tocá-la pandeireta
tocar sei o violín
tamén sei facé-la burla
de que-na fagha de min
Da banda d'alá do rio
ten meu pai unha xesteira
que dá chorismas en maio
coma ghindas da ghindeira
Apartá-lo, apartá-lo
O viño tinto do branco
Tamén a min me apartaron
De quen eu queria tanto
Catro cornos para ti
catro para tua nai
toma, leva-ll'estes catro
p'rò cornudo de teu pai
Olvidaches-te de min
por amar unha veleta
foi-che coma quen cambiou
pano fino por baeta
Eu pedin-ll'o leite à vaca
e a vaca pediu-me a erva
eu pedin-lle a erva ao campo
e o campo pediu-m'a regha
A lua vai encuberta
con panos de tafetán
olliños que a min me queren
nesta terra non están
Namorei-me na bonita
Porque ela cantaba ben
Aghora morro de fame
E o cantar non me mantén
Mariñeiros que traedes
peixe fresco e bó marisco
ide a botá-las redes
à praia de San Fransisco
Asubios e ajrús
no lughariño do Outeiro
asubios e ajrús
ti non era-lo primeiro
Hein-cho de dar, queridiña
hein-cho de dar, que o teño
o peine p'ra te peinar
e a cinta p'ra atá-lo pelo
Pandareta, pandareta
pon as ferreñas de punta
aghora que anda bailando
fermosura toda xunta
Catro con cinco fan nove
son palabras en latín
di-me con quen t’adevirtes
cando saes d’onda min
Desde aqui de ond'eu estou
vexo a casa do meu sogro
hei-lle de casar un fillo
se está de Dios* ou non morro
O cura chamoume rosa
i eu tamén lle respondín:
"Señor cura, destas rosas
non as ten no seu xardín."
Mandei unha pedra ao río,
non quixo tomar asento:
malo de quen se namora
de nenas de pouco tempo
Hei de facer unha ponte
De Toutón a Redondela
Para paseiar as mozas
E recriar-me con elas
Daquel lado non hai rosas
que as quitaron das roseiras
deste lado si que as hai,
vivan as mozas solteiras!
Acabóusem'o tabaco
acabou-se-m'o fumare
acabaron-se-m'as falas
que tiña para che dare
Quero-te porque te quero
e non sei dicir por que
cando se quere por algho
non é moi fondo o querer
Manüel, Manüeliño
tantas veces, Manüel
miña cariña de rosa
meus olliños de papel
Manüel fixo unha fonte
botou-ll'o bico de prata
as mozas non beben nela
Manüel todo se mata
botou-ll'o bico de vidro
Manüel mata-se vivo
botou-ll'o bico de pedra
Manüel todo rabea
Olvidaches-me, olvidei-te
nada che quedei debendo
deches-me carta de pago
dei-ch'o recibo correndo
A Candelória no Pegho
o Ecce-homo en Cerdedo
santa Apolónia en Quireza
para mozos, Sabucedo
O cura de San Martiño
non ten saia nin capelo
que viva o noso de Castro
que o ten de terciopelo*
D'aqui d'onde estou ben vexo
dous olliños nun burato
ou son os do meu amor
ou son os d'alghun lagharto
Case, case, que te quixen
case, case que t'amaba
se non fora o case, case
case contigho casaba
case, case, que t'amei
por culpa do case, case
case contigho casei
por ti doi-m'o corazón
que dormes con catro cabras
metidas na habitación
Eu sei apañar no toxo
Tamén o sei encarrar
Tamén sei tomar amores
Tamén os sei olvidar
Ponte dereita, rapaza
que che veñen a pedir
eu ben dereita me poño
pero non os vexo vir
Aghora xa s'acabou
O tempo que t'eu amaba
Tres anos e mais un dia
Mira que cegha eu andaba!
Os mociños que hai aghora
E mai-los que aghora vén
Pegha-ll'a rábia no corpo
Porque lle a barba non vén
O carballo da Portela
dá catro clases de frutos
bughallas e bughalletes
landras e mazás do cuco
Hei-me de casar este ano
se non me caso, rabeo
que xa fagho trinta anos
prá seghada do centeo
Adeus á miña casiña
portelo do meu quinteiro
auga da miña fontiña
sombra do meu laranxeiro
Solteiriña, non te cases
non deixe-la boa vida
que eu ben sei dunha casada
que chora d'arrepentida
Aí vén o vento do mare
aí vén o vento mareiro
aí vén o meu queridiño
vestido de mariñeiro
Vente, ventiño do Norte
vente, ventiño mareiro
serás o meu compañeiro
Se chove, deixa chover
Si orballa, deixa orballar
Que por mais que chova e chova
de ti non m’hei d’apartar
Pensar, moito; e falar, pouco
que o moito falar é vicio
e o dar palabras ao vento
é sementar no camiño
Que levas nesas alforxas
que tanto valor lle dás?
Levo café e azucre
da raia de Portugal
Veño da terra do ouro
veño da terra dourada
veño da terra dos homes
pero non veño casada
Un gato e un empresario
Caíron xuntos nun pozo
E como os dous tiñan unllas
Rabuñárons'o pescozo
A moda de namorar
Esa non a saben todos
O namorar vai no rir
E máis no mirar dos ollos
Se soubera que ti dabas
Pasadiñas por me ver
Tamén t'eu daba palabra
Doutros amores non ter
O meu amor, onte á noite
Pola miña porta andou
Seica andaba ancomodado
Que pasou e non falou
Cala-te, vai-te calando
cara de leite batido
inda me dixeron onte
que tiña-lo anghanido
Cara de cañoto seco
Qu'eu contigho non me meto
Miña virxe da Peneda
tan altiña se foi pór
por un lado ten Arcade
polo outro, Soutomaior
Dá tres carros de madeira
Un p'ra min, outro p'ra ti
Outro para que-no queira
O candil que non alumbra*
Non se colgha na parede
O amor que non é firme
Non se fai máis caso dele
O candil, por estar alto
Non deixa d'alumear
O amor, por estar lonxe
Non deixa de m'acordar
Miña nai e mai-la tua
quedan no rio berrando
por culpa dunha ghaliña
que ten amores co ghalo
Unha pera, duas peras
non daba máis a pereira
unha era para o xastre
e outra para a costureira
Costureiriña bonita,
dá-m'unha aghulla de prata,
para sacar esta espiña
do corazón, que me mata
Cantigas ao chou