Atoparonse: 10 resultados
O cura chamoume rosa
i eu tamén lle respondín:
"Señor cura, destas rosas
non as ten no seu xardín."
O cura de San Martiño
non ten saia nin capelo
que viva o noso de Castro
que o ten de terciopelo*
O cregho vendiu, vendiu
o que non ten que vender:
vendiu o rabo da burra
por non lle dar de comer
O cura da miña aldeia
padricando o mes pasado,
xurou polos seus tres fillos
que nunca tivo pecado
O cura e máis a criada
ordenaron de cocere
a leña estaba no monte
e a fariña por moere
Unha vella dixo a outra
polo cachucho da porta:
si ch´o crego pide un bico
dálle unha figa retorta
Ó abade de Covelo
morreulle a besta marela
tódolos qu´aquí non canten
levan o camiño dela
O cura cando vai fóra
leva a criada na burra
na primeira carballeira
dalle unha sacudidura
O crego cando vai fóra
déixalle dito à criada
veña trade, veña cedo,
déitate na miña cama.
Roubei na casa do cura
pensando que estaba a durmir
entrar non me foi difícil
o carallo foi saír
Cantigas ao chou