“A Moura, deidade enfeitizada entre esta vida e o inframundo, gardiá dos maiores dos tesouros, mantén afastada á cobiza humana. Con fasquía de serpe, porta unha flor vermella e agarda na súa cadeira de pedra a visita de quen procura o seu amor”.

• LETRA:
• Na cidade do Santiago
• non quero ser taberneira,
• non me criou miña nai
• para ser revendedeira.

Quéroche que eu ben che quero pero non de corazón, só por pasar o tempo que para outra cousa non. Ai lalá, lalá, lalala.

• Polo mar abaixo vai,
• polo mar de Redondela.
• Polo mar abaixo vai,
• quen no corazón me leva.

• Pasei pola túa porta
• pedinche auga e non ma deches,
• en pasando pola miña
• farei coma ti fixeches.

Ai lalá, lalá, lalala.

• Aloméame, alomea,
• estreliña da fortuna,
• aloméame, alomea,
• mentres que non ven a lúa.

2. O vento que ven do monte
3. para min ven de encomenda,
4. busca moza que te queira
5. que eu teño quen me pretenda.

Ai lalá, lalá, lalala.

• Polo mar abaixo vai,
• polo mar de Redondela.
• Polo mar abaixo vai,
• quen no corazón me leva.